مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و رفتار درمانی دیالکتیکی بر اضطراب سلامت، سازگاری روانی اجتماعی و تنظیم شناختی هیجان زنان مطلقه

مقدمه  طلاق به طور پیوسته به عنوان یکی از پر استرس‎ترین رویدادهای زندگی توصیف می‎شود که به افزایش حساسیت به بیماری‎ها و مشکلات خلقی می‎انجامد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و رفتار درمانی دیالکتیکی در اضطراب سلامت، سازگاری اجتماعی روانی و تنظیم شناختی هیجان زنان مطلقه تهران انجام شده است. روش کار  مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی، با طرح پیش­آزمون و پس‌‌آزمون بر روی دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه­ی زنان مطالقه‎ای بود که در سال 1397به مراکز مشاوره سطح شهر تهران مراجعه می­کنند و تحت تاثیر مشکلات ناشی از طلاق هستند. نمونه پژوهش نیز شامل سه گروه 15 نفره (15نفر گروه تحت درمان تعهد و پذیرش؛ 15 نفر گروه تحت رفتار درمانی دیالکتیکی؛ و 15 نفر گروه کنترل) بود. در پژوهش حاضر، برای انتخاب آزمودنی‎ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه اضطراب اجتماعی، سازگاری اجتماعی روانی، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان، پروتکل درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش (ACT)و پروتکل رفتار درمانی دیالکتیکی(DBT) بود. نتایج  میانگین پس آزمون متغیر اضطراب سلامت در گروه درمان دیالکتیکی کمتر از گروه درمان تعهد و پذیرش می­باشد. اضطراب سلامت در هر دو گروه درمان از گروه کنترل کمتر می­باشد. میانگین متغیر سازگاری در گروه درمان تعهد و پذیرش کمتر از گروه درمان دیالکتیکی می­باشد و هر دو گروه درمان از گروه کنترل کمتر می­باشد. میانگین متغیر تنظیم هیجان در گروه درمان دیالکتیکی کمتر از گروه درمان تعهد و پذیرش می­باشد و میانگین متغیر در هر دو گروه بیشتر از گروه کنترل می­باشد. نتیجه گیری  نتایج نشان داد هر دو پروتکل درمانی اثربخش بودند اما رفتار درمانی دیالکتیکی بر کاهش اضطراب سلامت، افزایش سازگاری و تنظیم هیجان تاثیر موثرتری نسبت به درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش داشت. اجرای آموزش ACT و DBT در کاهش مشکلات اجتماعی، تعاملی و سازگاری و اضطراب زنان مطلقه مفید به نظر می‎رسد.